เอ่อ....(.พลั่วะ....เพื่อนโดดถีบ..แล้วหนีพร้อมตะโกนว่า....จะเขียนเจือกมาเหนียมอาย..หมั่นไส้โว้ย)....
ว้ากกกกกกกกกกก........(ไปไล่ล่าเอาคืนมา..ไม่ทันมันอะ...ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาร.)
เลยมาเริ่มใหม่...หลังจากเสียไป 2 บรรทัด....ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนนะค้าาาาา......
หนู....พลั่ก...แอ่ก!!....(..มันกลับมาอีกรอบ......รอแป้ป....ขอไปคลียร์ก่อน............................................
............................................แฮ่ก....แฮ่ก.....ไม่ทันมันตามเคย......ต้องโทษอาหารที่อร่อยๆ...ที่มันบังอาจทำให้
เจ้นุชสุดสวยกลายเป็นธิดาช้าง.........)
งั้นเริ่มใหม่อีกครั้งนะคะ.........(เหลียวหลังดูก่อน...ว่ามันอยู่ป่าว...เอาหล่ะ..ไม่เห็นมันแล้ว)......
เอาเป็นว่าเจ้นุชเป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์...ที่่รักประเทศไทย....และไม่ยอมให้ใครมาทำลายแน่ๆ
และเชื่อมั่นว่าด้วยนิสัยคนไทย....อภัยกันได้แน่นอน..........ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคงไม่มีใครคิดอาฆาต
ได้ตลอดกาลแน่....เพราะเราคนไทยส่วนมากนับถือศาสนาพุทธ........ที่สอนให้รู้จักกรรม....
และเดินสายกลาง.......ที่เราใช้สติคิด.....ไม่ใช้อารมณ์เป็นหลัก..........แล้วเราก็จะพบความสงบในที่สุด
เพราะเราโดยสันดานลึกๆ.....คนไทยเป็นพวกรักสงบ...จนถูกมองเป็นพวกขี้เกียจด้วยซ้ำ.....
ทั้งๆที่..สมัยก่อน..เราเป็นพวกที่รู้จักคำว่าพอเพียง......จะเห็นได้จากคำสุภาษิต...ที่ว่า..
ในน้ำในปลา...ในนามีข้าว..ที่เราได้ยินมาตั้งแต่เด็ก..และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆซะด้วยสิ...
แต่เดี๋ยวนี้สิ.....ไม่มีอีกแล้ว..............เราเริ่มลืมกันรึไง...........ป่าว.....ไม่ลืม..........แต่....เพราะเราเดิน
ตามวัตถุมากไปจนลืมสำนึกคนไทยไปเกือบหมด...........ยัง...ยังเริ่มใหม่ได้นะคะ................
สอนเถอะ..สอนลูกหลานเรานี่แหล่ะ...ให้รู้จักคำว่าให้....และ อภัย......แค่นั้น....ความสงบจะกลับมาอีกครั้ง....
เปี้ยะ..........จ้ากกกกกกกก.........มันยิงหนังสติ้กมาอีีก..............
เอาเป็นว่าอย่า..ให้เป็นเหมือนที่ใครเคยพูดเลยที่ว่า....ยามศึกเรารบ....ยามสงบเรารบกันเอง ...เลยนะคะ
.............ส่วนเจ้นุช...........ช้านจะฆ่าแก................อย่าหนีน้าาาาาาาาาาาาาาาาาา...........
เอเมน
14:42:21 | 22 07 2010